Publiczna Szkoła Podstawowa

World Day Cultural Diversity for Dialogue and Development jest świętem obchodzonym corocznie 21 maja, a ustanowionym przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w myśl Powszechnej Deklaracji o Różnorodności Kulturowej uchwalonej na 31 Sesji Konferencji Generalnej UNESCO w 2001 roku. Rezolucja odnosi się do zasady „tolerancji i poszanowania dla różnorodności kulturowej oraz promocji i ochrony praw człowieka, w tym prawa do rozwoju”. 

          Uczniowie gimnazjum należący do innowacyjnego kółka regionalno- historycznego (z kl.1 a) mieli niecodzienną okazję wzięcia udziału w warsztatach kultury i sztuki żydowskiej, jakie odbyły się pod Patronatem Honorowym Burmistrza Kołaczyc - Pani Małgorzaty Salachy. W sali bankietowej Gminnego Ośrodka Kultury wysłuchali „baśni żydowskiej dla dużych i małych” przy akompaniamencie jerozolimskiej liry. Licznie zgromadzeni dzieci i młodzież wraz nauczycielami zasłuchali się w niezwykłą opowieść aktorki, przenosząc się myślami do domu Sary i Natana, a nawet zaśpiewali żydowską pieśń na „ich weselu” J. Następnie obejrzeli wystawę judaików (przedmiotów, dokumentów, fotografii, rękopisów itp. związanych z Żydami). Na wszystkie pytania dotyczące prezentowanych rzeczy odpowiadał Pan Jacek Koszczan- wielki znawca tematu reprezentujący Stowarzyszenie na rzecz Ochrony Dziedzictwa Żydów Ziemi Dukielskiej. Po zwiedzeniu wystawy uczniowie albo malowali żydowskie birkaty (kojarzące się im z laurkami), albo tworzyli wycinanki, które są już z kolei ściśle związane z religią mojżeszową.

Wycinanka żydowska to wytwór tradycyjnej sztuki żydowskiej; różni się od wycinanek innych narodów przede wszystkim tym, że jest ściśle związana z religią.

Pierwsze ślady o wycinance żydowskiej sięgają XIII wieku. Legenda opowiada o rabinie, który chciał przepisać Torę; było to zimą, a mróz był tak siarczysty, że zamarzał atrament. Zaczął więc wycinać litery Tory i tak powstała pierwsza wycinanka.

 Wycinankę mogli wykonywać tylko mężczyźni, ponieważ w kulturze żydowskiej kobietom nie wolno było zajmować się sztuką. Wycinano je najczęściej szewskim nożem, jako że był bardzo ostry. Materiałem był najpierw pergamin, później biały papier. Składano go na pół na desce i wycinano wzdłuż zaznaczonego wzoru. Po wycięciu papier był malowany, przeważnie farbami wodnymi, a jeśli pozostawiano wycinankę niezamalowaną, wówczas podkładano pod nią tło, aby sprawiała wrażenie koloru.

    Wycinanka, jako technika graficzna, rządzi się pewnymi prawami; dwa podstawowe, których trzeba przestrzegać w fazie projektowania, to takie prowadzenie linii, aby wszystko było połączone, a jednocześnie aby wycinanka nie zatraciła samej treści. Czytelność wycinanki łączy się z umiejętnością posługiwania się liniami o różnej grubości. Wycinając, należy zacząć od najdrobniejszych elementów, wycinanie w pierwszym rzędzie dużych powierzchni powoduje, że wycinanka „rozchodzi się” i przy dużej ilości drobnych oczek praktycznie jest niemożliwa do ukończenia.

Opiekunem kółka regionalno-historycznego jest Pani Agata Ochałek-Skałba